Trekking
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Rianne
23 Augustus 2013 | Nepal, Pokhara
Zo, we zijn weer heel terug van trekking en nu het verhaal.
Bij de booking moest van Louis toch echt naast de gids een drager erbij. We bleven immers twee nachten weg en de nachten in de bergen waren volgens Rianne en Karin echt wel koud. Met de daarbij horende insecten en ongedierten, wat twee eigen slaapzakken voor de ladies betekenden, werd het toch wat veel. Zo'n drager kan wel tot 30kg meenemen, alleen wordt dan de actieradius en snelheid minder.
Goed, op woensdagochtend met de taxi het eerste traject afgelegd. Hierna overgestapt in een Jeep. De road werd alsmaar slechter en de Jeep kreeg het steeds zwaarder. Nu was het een oud barrel en om de havenklap schoot de vierwielaandrijving eruit. Karin zat met samengeknepen ogen en billen naast mij en durfde niet meer te kijken toen we over de smalle weg langs de afgrond hobbelde. Dan opeens na een bocht een klein rotsblok op de weg. Dat moest net gevallen zijn want even ervoor had een tegenligger ons gepasseerd. De chauffeur stapte uit, keek even omhoog of er nog meer naar beneden kwam, rolde het blok weg , stapte weer in en vol gas langs de onheilsplek. Maar ojee, de aandrijving schoot er weer uit. Langzaam hobbelde de Jeep achteruit wederom langs de onheilsplek. Even kloje en jawel de aandrijving schoot er weer in en hop vol gas een nieuwe poging.
De pret was echter van korte duur en 500 meter verder was het einde Jeep. Er werd nieuw vervoer geregeld. We konden mee met een andere Jeep. Met twee locals bovenop het dak waren we na een half uur op het startpunt van de wandeling. Kon niet anders want de weg hield op. Achter een groep beladen muilezels aan richting Gandruk op ruim 1900 meter. Af en toe was de verleiding wel erg groot om op zo'n beest te gaan zitten.
Onze drager liep ver voor ons uit. We hadden hem duidelijk te weinig beladen want als een jonge hinde vloog ie het wandelpad omhoog op. Dit betekende dus dat ie de volgende dag ook wel onze waterflessen kon dragen.
Na zo'n drie uur klauteren kwamen we aan op de nachtlocatie. Gegeten en vroeg ons mandje in want om zes uur uit de veren om de toppen van de Anapurna te zien. s'Nachts heeft het enorm geregend maar om zes uur was het droog. De volgende ochtend was het bijna onbewolkt en zijn we naar een uitzichtspunt gelopen. Onderweg nog apen gezien en jawel de Anapurna met de witte toppen op zo'n 7600 m. Prachtig gezicht en oh wat is dat hoog.
Na een stevig ontbijt van een pannenkoek zijn we aan de tweede dag begonnen. Eerst steil 1200 m omlaag, over een brug, hierna 700 omhoog via Landruk naar Pothana. Ik moet nu wel even vermelden dat tijdens de klim Rianne en ik zijn aangevallen door bloedzuigers. Foto's en film zijn getuigen. Het was nog even spannend of Rianne aan een bloedtransfusie moest, vanwege het bloedverlies. Gelukkig hebben we allemaal bloedgroep O pos dus bloed was voorradig. Gelukkig na een 'powernap' tijdens de lunch waren we allemaal weer 'alive and kicking'. Verder een prachtige tocht gehad in een geweldige natuur naar ons tweede overnachtingsadres. We boften alles stond hier opnieuw in de verf. Het zag er voor Nepalese begrippen geweldig uit, alleen de verf was nog nat. Hier hebben wij dus onze voetafdrukken voor de komende jaren achtergelaten op de trap naar onze slaapkamertjes. Na een paar biertjes, die redelijk insloegen en heerlijke momo's gegeten te hebben naar onze mandjes.
Dag drie konden we wederom genieten van de toppen van de Anapurna en om 8 uur begonnen aan het laatste traject. Op deze weg werden we tegengehouden door een journalist van de 'Japanees telegraph'', die onze ontberingen graag wilde vastleggen in een documantaire. Louis ( onze manager)is in onderhandeling. Email en telefoonnummers zijn uitgewisseld. Wij moesten nog wel even op de foto met een oude local in 'Nepalese bergkleding.
Na drie uur afdalen we stond een taxi gereed die ons terug bracht naar Pokhara. Tijd voor een douche en aan de prik......
Never a dull moment with Karin and Rianna.........
(Wordt vervolgd)
Bij de booking moest van Louis toch echt naast de gids een drager erbij. We bleven immers twee nachten weg en de nachten in de bergen waren volgens Rianne en Karin echt wel koud. Met de daarbij horende insecten en ongedierten, wat twee eigen slaapzakken voor de ladies betekenden, werd het toch wat veel. Zo'n drager kan wel tot 30kg meenemen, alleen wordt dan de actieradius en snelheid minder.
Goed, op woensdagochtend met de taxi het eerste traject afgelegd. Hierna overgestapt in een Jeep. De road werd alsmaar slechter en de Jeep kreeg het steeds zwaarder. Nu was het een oud barrel en om de havenklap schoot de vierwielaandrijving eruit. Karin zat met samengeknepen ogen en billen naast mij en durfde niet meer te kijken toen we over de smalle weg langs de afgrond hobbelde. Dan opeens na een bocht een klein rotsblok op de weg. Dat moest net gevallen zijn want even ervoor had een tegenligger ons gepasseerd. De chauffeur stapte uit, keek even omhoog of er nog meer naar beneden kwam, rolde het blok weg , stapte weer in en vol gas langs de onheilsplek. Maar ojee, de aandrijving schoot er weer uit. Langzaam hobbelde de Jeep achteruit wederom langs de onheilsplek. Even kloje en jawel de aandrijving schoot er weer in en hop vol gas een nieuwe poging.
De pret was echter van korte duur en 500 meter verder was het einde Jeep. Er werd nieuw vervoer geregeld. We konden mee met een andere Jeep. Met twee locals bovenop het dak waren we na een half uur op het startpunt van de wandeling. Kon niet anders want de weg hield op. Achter een groep beladen muilezels aan richting Gandruk op ruim 1900 meter. Af en toe was de verleiding wel erg groot om op zo'n beest te gaan zitten.
Onze drager liep ver voor ons uit. We hadden hem duidelijk te weinig beladen want als een jonge hinde vloog ie het wandelpad omhoog op. Dit betekende dus dat ie de volgende dag ook wel onze waterflessen kon dragen.
Na zo'n drie uur klauteren kwamen we aan op de nachtlocatie. Gegeten en vroeg ons mandje in want om zes uur uit de veren om de toppen van de Anapurna te zien. s'Nachts heeft het enorm geregend maar om zes uur was het droog. De volgende ochtend was het bijna onbewolkt en zijn we naar een uitzichtspunt gelopen. Onderweg nog apen gezien en jawel de Anapurna met de witte toppen op zo'n 7600 m. Prachtig gezicht en oh wat is dat hoog.
Na een stevig ontbijt van een pannenkoek zijn we aan de tweede dag begonnen. Eerst steil 1200 m omlaag, over een brug, hierna 700 omhoog via Landruk naar Pothana. Ik moet nu wel even vermelden dat tijdens de klim Rianne en ik zijn aangevallen door bloedzuigers. Foto's en film zijn getuigen. Het was nog even spannend of Rianne aan een bloedtransfusie moest, vanwege het bloedverlies. Gelukkig hebben we allemaal bloedgroep O pos dus bloed was voorradig. Gelukkig na een 'powernap' tijdens de lunch waren we allemaal weer 'alive and kicking'. Verder een prachtige tocht gehad in een geweldige natuur naar ons tweede overnachtingsadres. We boften alles stond hier opnieuw in de verf. Het zag er voor Nepalese begrippen geweldig uit, alleen de verf was nog nat. Hier hebben wij dus onze voetafdrukken voor de komende jaren achtergelaten op de trap naar onze slaapkamertjes. Na een paar biertjes, die redelijk insloegen en heerlijke momo's gegeten te hebben naar onze mandjes.
Dag drie konden we wederom genieten van de toppen van de Anapurna en om 8 uur begonnen aan het laatste traject. Op deze weg werden we tegengehouden door een journalist van de 'Japanees telegraph'', die onze ontberingen graag wilde vastleggen in een documantaire. Louis ( onze manager)is in onderhandeling. Email en telefoonnummers zijn uitgewisseld. Wij moesten nog wel even op de foto met een oude local in 'Nepalese bergkleding.
Na drie uur afdalen we stond een taxi gereed die ons terug bracht naar Pokhara. Tijd voor een douche en aan de prik......
Never a dull moment with Karin and Rianna.........
(Wordt vervolgd)
-
23 Augustus 2013 - 17:06
De Baatjes:
Tsjaa heren, nu weten jullie pas wat bikkelen is.
Leuk om het vervolg te lezen en de bijbehorende foto's te kunnen bekijken.
Er is 1 week voorbij en zie wat jullie allemaal al hebben moeten doorstaan/meemaken, we zouden haast medelijden met jullie krijgen.
fijn weekend en tot mails
groetjes de Baatjes
-
23 Augustus 2013 - 21:54
Vader Bas:
Hallo Avonturiers Dit is voor Rianne natuurlijk een eitje. Die heeft haar opleiding op de boerderij gehad met hele dagen bieten wieden. Maar dit is wel even iets anders. Allemaal de groeten van Vader Bas. -
24 Augustus 2013 - 11:30
Elles:
Zooo wat een avonturen weer haha! Leuke foto's ook! Kan me voorstellen dat het nogal spannend was in die jeep, ma moest zeker terugdenken aan de boottocht in Suriname??? haha tot snel xxx el -
24 Augustus 2013 - 17:05
Dick:
Leuk om te lezen weer. Wat een uitzicht daar! Mooie foto's! Toen ik het verhaal las moest ik net als El weer even terugdenken aan Suriname!
XX Dick -
25 Augustus 2013 - 12:25
Jenny:
Wat, Louis met maar 1 drager? Ik had er minstens 8 verwacht! Wij gaan as woensdag cruisen.... Iets ander concept maar ook leuk . Ik begrijp dat jullie worden voorbereid tot stardom in Japan.; kunnen we zeggen dat we BN ers in onze vriendenkring hebben. Geweldige foto's weer!
Groetjes,
Jenny -
25 Augustus 2013 - 15:27
Regina:
Hallo allemaal,
Jeetje wat een trip zeg met die jeep, ik had duizend doden gestorven hahahaha vooruit en dan als toetje weer achteruit. Maar jullie kunnen als je thuis bent een boek op de markt gaan brengen hoor heerlijk om die verhalen allemaal mee te kunnen beleven op afstand. Ja die bloedzuigers is een drama dat heb ik al meerder keren van vrienden gehoord over australie in het regenwoud. Maar het gaat opschieten he nog een paar dagen koop nog ergens een lege zak want jullie hebben heel veel aan vakantie bagage om mee te nemen. We zijn erg nieuwsgierig hoor We wensen jullie nog een
paar heerlijke dagen en een hele goede vlucht en tot ziens in nederland
Jan en Regina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
