Semana cultural y Montaña de Colores
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
24 Juli 2017 | Peru, Cuzco
Deze week stond helemaal in het teken van de bezichtigingen en de excursies. Omdat we de citytrip nog tegoed hadden hebben we woensdag een snipperdag genomen. We moesten per slot van rekening onze promotie tot leidinggevende vieren. Allereerst werd de kathedraal Koricancha bezocht. Daar waren we niet erg van onder de indruk. Daarna per bus naar de Inca ruīnes van Sacsayhuaman, Q'enqo, Tambomachay en tenslotte Pucapucara. Bij de laatste aangekomen was het inmiddels pikkedonker geworden, dus die hebben we gemist. Maar we hadden ook wel genoeg ouwe stenen gezien voor 1 dag. De meeste musea van Cusco kunnen we van ons lijstje schrappen: het chocolademuseum, het Pisco museum, het Coca museum, het historisch museum, en vandaag het koffiemuseum. Alleen het kunstmuseum nog, maar die was gesloten vandaag.
Zaterdag stond een tocht naar de Rainbow Mountain op het programma. Om kwart voor 3 in de nacht ging de wekker af, en een uurtje later stond het busje op de stoep (half uurtje te laat dus bibberend van de kou, want rond het vriespunt, staan wachten). Toen 3 uur opgepropt in het busje naar de plek van bestemming, nog meer kou (2gr.) Om 7 uur kwamen we bij een restaurantje waar we een ontbijt kregen wat we klappertandend (5 gr.) naar binnen hebben gewerkt. Ook kregen we uitleg over de tocht die ons te wachten stond: we waren inmiddels aangekomen op een hoogte van 4300 m. en zouden te voet verder omhoog gaan naar 5000 m. 5 km naar de top in 3 uur en vervolgens dezelfde weg terug naar beneden in anderhalf uur. Er ging een arts mee voor het geval er mensen onwel werden vanwege de ijle lucht en beneden aan de berg stond een ambulance klaar. Verder moesten we coca-snoepjes en -bladeren kopen tegen hoogte ziekte. Lekker geruststellend allemaal! Maar daar tegenover stond dan wel weer dat er paarden meegingen, dus mocht je het allemaal niet trekken dan kon je per paard verder de berg op. En zo gingen we op pad: vastberaden om geen gebruik van de paarden te maken. We waren de oudsten van het hele stel, maar onderschat ons niet: terwijl er steeds meer mensen op een caballo klommen, klommen wij gestaag verder, ondertussen proberend om ook nog van de prachtige omgeving te genieten. Helemaal stuk bereikten we de top, waar we werden beloond met bergen in de meest prachtige kleuren, en dat maakte de ontberingen onderweg helemaal goed. Maar wat is het afzien als je voetje voor voetje, naar zuurstof happend naar boven moet klimmen. Ja en toen moesten we ook nog terug naar beneden: dat ging gelukkig sneller, maar viel nog behoorlijk tegen omdat de vermoeidheid inmiddels had toegeslagen. Gelukkig stond ons daarna een lunch te wachten met soep en pasta, zodat we weer bij konden komen. Daarna weer 3 uur in de bus terug naar Cusco. En toen zagen we pas wat we die ochtend in het donker hadden doorstaan: de weg kan zo in de top 10 van gevaarlijkste wegen ter wereld. Haarspeldbochten met aan de ene kant een stijle bergwand en aan de andere kant een diep ravijn waar we rakelings langs scheurden. Gelukkig kwamen we maar 1 x een tegenligger tegen, zodat we een stukje achteruit moesten rijden om hem te laten passeren. Toen heb ik ook maar even mijn ogen dichtgeknepen, Karin heeft de rit naar beneden even een tukje gedaan (naar boven ook maar dat was meer van de slaap). Om 6 uur waren we weer veilig en wel terug in Cusco. Vroeg naar bed want we zaten er behoorlijk doorheen. Vandaag dus lekker rustig aan gedaan om weer bij te komen van ons avontuur en lekker na te genieten met de prachtige foto's die we hebben geschoten.
Hasta luego!
Zaterdag stond een tocht naar de Rainbow Mountain op het programma. Om kwart voor 3 in de nacht ging de wekker af, en een uurtje later stond het busje op de stoep (half uurtje te laat dus bibberend van de kou, want rond het vriespunt, staan wachten). Toen 3 uur opgepropt in het busje naar de plek van bestemming, nog meer kou (2gr.) Om 7 uur kwamen we bij een restaurantje waar we een ontbijt kregen wat we klappertandend (5 gr.) naar binnen hebben gewerkt. Ook kregen we uitleg over de tocht die ons te wachten stond: we waren inmiddels aangekomen op een hoogte van 4300 m. en zouden te voet verder omhoog gaan naar 5000 m. 5 km naar de top in 3 uur en vervolgens dezelfde weg terug naar beneden in anderhalf uur. Er ging een arts mee voor het geval er mensen onwel werden vanwege de ijle lucht en beneden aan de berg stond een ambulance klaar. Verder moesten we coca-snoepjes en -bladeren kopen tegen hoogte ziekte. Lekker geruststellend allemaal! Maar daar tegenover stond dan wel weer dat er paarden meegingen, dus mocht je het allemaal niet trekken dan kon je per paard verder de berg op. En zo gingen we op pad: vastberaden om geen gebruik van de paarden te maken. We waren de oudsten van het hele stel, maar onderschat ons niet: terwijl er steeds meer mensen op een caballo klommen, klommen wij gestaag verder, ondertussen proberend om ook nog van de prachtige omgeving te genieten. Helemaal stuk bereikten we de top, waar we werden beloond met bergen in de meest prachtige kleuren, en dat maakte de ontberingen onderweg helemaal goed. Maar wat is het afzien als je voetje voor voetje, naar zuurstof happend naar boven moet klimmen. Ja en toen moesten we ook nog terug naar beneden: dat ging gelukkig sneller, maar viel nog behoorlijk tegen omdat de vermoeidheid inmiddels had toegeslagen. Gelukkig stond ons daarna een lunch te wachten met soep en pasta, zodat we weer bij konden komen. Daarna weer 3 uur in de bus terug naar Cusco. En toen zagen we pas wat we die ochtend in het donker hadden doorstaan: de weg kan zo in de top 10 van gevaarlijkste wegen ter wereld. Haarspeldbochten met aan de ene kant een stijle bergwand en aan de andere kant een diep ravijn waar we rakelings langs scheurden. Gelukkig kwamen we maar 1 x een tegenligger tegen, zodat we een stukje achteruit moesten rijden om hem te laten passeren. Toen heb ik ook maar even mijn ogen dichtgeknepen, Karin heeft de rit naar beneden even een tukje gedaan (naar boven ook maar dat was meer van de slaap). Om 6 uur waren we weer veilig en wel terug in Cusco. Vroeg naar bed want we zaten er behoorlijk doorheen. Vandaag dus lekker rustig aan gedaan om weer bij te komen van ons avontuur en lekker na te genieten met de prachtige foto's die we hebben geschoten.
Hasta luego!
-
24 Juli 2017 - 06:22
Carla:
Wat n mooie belevenissen en foto's!
En reuze stoer wat jullie doen! Heerlijk om te lezen!
Hartelijke groet van Wim en Carla! -
24 Juli 2017 - 08:24
Liesbeth:
Wat leuk zo'n tocht! En wat een mooie bergen!! Nu weer uitrusten bij de kinderen :-)
Groetjes,
Liesbeth -
24 Juli 2017 - 08:48
Sanne:
Super stoer van jullie!! Blij dat jullie weer heelhuids terug zijn :)
Xxx -
24 Juli 2017 - 09:24
Gerda:
Goedemorgen, wat een prachtig verhaal weer om te lezen.
Gelukkig ben jij goed getraind, zo te lezen een pittig tripje omhoog.
Inderdaad onwerkelijk haast die prachtige kleuren van de bergen, mooie foto's.
Spannend zo'n tripje met de bus, dat Karin kan slapen tijdens zo'n ritje, je hebt een programma de slechtse wegen, kun je deze erbij schrijven!
Het is denk ik wel een van de meest luxe tripjes qua eten en drinken en wifi die jullie samen gemaakt hebben!
Veel plezier met de kids, de weken vliegen voorbij zo.
Groetjes T&G -
24 Juli 2017 - 10:06
Yvonne:
Wat stoer van jullie, maar ohhhh wat was dat de moeite waard. Prachtig. -
24 Juli 2017 - 11:52
Anouk:
Hele mooie foto's! Maar doe maar wel voorzichtig allemaal!
Xx -
24 Juli 2017 - 13:43
Elles:
Pppppffff spannend....maar prachtig!!! En knap!
Dat tukkie van jou, mam, was vast omdat je even in de ontkenningsfase zat.....had ik ook gedaan hoor, gewoon even afsluiten, haha.
Jullie zullen wel heeeeeel moe, maar voldaan zijn.
Succes ook weer met de kinders (als leidinggevenden ;-)) en ben benieuwd wat het volgende avontuur zal zijn. dikke x
-
24 Juli 2017 - 16:26
Dick:
Wat een mooie foto's weer zeg! X Dick -
24 Juli 2017 - 18:27
Regina:
Zo weer een paar nieuwe avonturen van jullie mogen lezen. Allemaal heel spannend hoor dames Het lijkt wel door al die verhalen of jullie al heel lang weg zijn. In het volgepropte busje hebben jullie het in ieder geval niet koud kunnen hebben. Had ik niet verwacht dat het daar zo koud zou zijn.
En altijd wel fijn als de ambulance klaar staat hahahaha. Maar ik vind het wel allemaal heel dapper
en stoer hoor van jullie en wat een verhalen allemaal, maar goed dat er een dagboek word bijgehouden, want het zijn anders veel te veel indrukken om te onthouden. We vinden de foto s geweldig.
Heel veel lieve groetjes uit een regenachtig Nederland
En we blijven jullie natuurlijk volgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
