het weeshuis
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Rianne
12 September 2006 | Ghana, Tamale
Het heeft een paar dagen geduurd, maar hier ben ik weer. Het internet ligt er wel eens uit. Zo gaat dat hier. De stroom in huis valt ook regelmatig uit, en de koelkast(is eigenlijk een vriezer) doet het de ene dag wel, en de andere dag weer niet. Mijn pak wijn is nu helemaal bevroren, dus ik heb hem er alvast maar uit gehaald voor vanavond, dan is hij wel ontdooid.
Iedereen bedankt voor alle mailtjes. Ik moet geloof ik een beetje op gaan passen met wat ik schrijf, want iedereen leest natuurlijk mee. Maar het is heel erg leuk om alle reacties te lezen. En dan nu het weeshuis:
Gisteren zijn we begonnen. Om 8 uur worden eerst de baby's verschoond en krijgen ze de fles. Er zijn 6 baby's, 10 kinderen van 1-5 jaar, en dan nog een paar grotere kinderen. Omdat de scholen pas volgende week beginnen, zijn ze allemaal de hele dag in het weeshuis. Karin werkt hier ook deze week, en gaat volgende week lesgeven. Ik moet 5 dagen per week 1 dagdeel meedraaien, en soms ook in het weekend. Habiba heeft gezegd dat ze mij maar in de ochtend moeten laten werken, want in de middag is het te heet voor mij (lees: oudere vrouw). De jonkies moeten dus de middagdienst voor hun rekening nemen, en ik vind het natuurlijk best. Wij (Karin en ik) hebben zowiezo een streepje voor bij iedereen, omdat wij gewoon een rimpelkop hebben, en dat heeft hier echt wel zijn voordelen. Zo gingen wij gelijk gisterenmiddag na het werk met de directrice naar de markt, om een lapje stof te kopen voor een jurk. Ook wel in haar belang natuurlijk, want ze nam ons mee naar een broer, en een zus enz. die op de markt een kraampje hadden. Ook mogen wij gebruik maken van haar prive-w.c. (de andere vrijwilligers niet) wat ons natuurlijk goed uitkomt, want dan hoeven we het thuis niet te doen. Maar goed, het weeshuis dus:
als de baby's weer in bed liggen, gaan we ons bezig houden met de andere kinderen. We gaan met ze buiten spelen, of kleuren, of puzzelen enz. We zijn er echt om de kinderen aandacht te geven, en hoeven gelukkig geen poepluiers te wassen. Wel worden we ontzettend smerig, want er plast er weleens eentje als hij bij je op schoot zit. Vanaf 1 jaar mogen ze nl. geen luier meer om, want dan moeten ze zindelijk worden, maar dat zijn ze natuurlijk nog lang niet. Dus die broeken moet je dan ook weer verschonen, en zo ben je de hele ochtend een beetje aan het rommelen. Dan gaan ze om half 12 eten. De kleintjes zitten in een kringetje op de grond, en krijgen een handje rijst in de mond gestopt, de grotere kinderen krijgen zelf een kommetje rijst. Als alles gevoed, gewassen en verschoond is, gaan ze een dutje doen. De kleintjes in bed, de grotere op een matje in de gang. Dan hangen wij nog even de was buiten, en kunnen we naar huis. Op hun manier is het wel netjes, maar de kinderen drinken b.v. allemaal uit dezelfde beker, en als er 1 een plasje laat lopen, en je dweilt het niet gelijk op, dan loopt er dus weer 1 met zijn blote pootjes doorheen te banjeren. Vanmorgen heb ik een kleintje in zo'n draagdoek op m'n rug gehad. Na een tijdje rondlopen, viel ze gewoon in slaap achterop m'n rug.
We hebben ook nog iets leuks meegemaakt op straat: zaterdag gingen wij een ananas kopen en we wilden afrekenen. Zegt die verkoper dat hij op zaterdag (is voor de moslims zondag) geen geldzaken mag doen, en of we de volgende dag de ananas wilden komen betalen! De ananas kregen we zo mee. Lekker goedkoop winkelen dus op zaterdag!
En dan nog 1 huishoudelijke mededeling: mijn koffer is terecht! Hij stond op het vliegveld in Accra, en Eelco zou hem gisteren met een andere vrijwilliger meegeven die naar Tamale kwam. Maar vanmorgen belde Habiba: geen koffer. De bus zat vol, en dus komt de koffer vandaag met de bus mee. Nou ik moet het allemaal nog zien gebeuren! Maar we verheugen ons er wel op. Het wordt een soort pakjesavond als we hem hebben, want er zitten natuurlijk heel veel dingen in voor de kinderen hier. Inusah(14) en Fatima(15) die bij ons wonen sprongen bijna een gat in de lucht toen ze hoorden dat mijn koffer terecht was.
Zondag wilden we Inusah(14)en Wumpiini(4) mee naar het zwembad nemen. Ze hadden hun zondagse pakjes aangetrokken, en wij in de taxi naar het zwembad. Maar het zwembad bleek gesloten. Dus namen we ze mee naar de Swad, om iets te drinken. Dan zijn ze zo ontzettend blij, dat ze een cola en een fanta krijgen! Die kleine bleef wel een half uur gewoon op schoot zitten, en zat met stralende ogen zijn fanta op te drinken! Ze zijn ook zo behulpzaam voor elkaar. Inusah had onze fietslampen gerepareerd (dat bood hij zelf aan, en hij was zo trots dat hij dat kon), en toen hij de fietsen binnen wilde zetten, hield Wumpiini gelijk voor hem de deur open. En zo gaat het de hele dag door. Ze doen alles voor elkaar! Ze lopen ook de hele dag kleren te wassen. Elke keer als we uit ons werk komen, hangt de waslijn weer vol. Wat dat betreft zijn wij maar een stelletje viespeuken: op ons ondergoed na hebben we nog niks uitgewassen!
Zo, dat was het weer even voor vandaag.
Als er nog vragen zijn, stel ze gerust, en ik zal ze de volgende keer beantwoorden, want er gebeurt hier zo veel, dat ik onmogelijk alles op kan schrijven.
Iedereen bedankt voor alle mailtjes. Ik moet geloof ik een beetje op gaan passen met wat ik schrijf, want iedereen leest natuurlijk mee. Maar het is heel erg leuk om alle reacties te lezen. En dan nu het weeshuis:
Gisteren zijn we begonnen. Om 8 uur worden eerst de baby's verschoond en krijgen ze de fles. Er zijn 6 baby's, 10 kinderen van 1-5 jaar, en dan nog een paar grotere kinderen. Omdat de scholen pas volgende week beginnen, zijn ze allemaal de hele dag in het weeshuis. Karin werkt hier ook deze week, en gaat volgende week lesgeven. Ik moet 5 dagen per week 1 dagdeel meedraaien, en soms ook in het weekend. Habiba heeft gezegd dat ze mij maar in de ochtend moeten laten werken, want in de middag is het te heet voor mij (lees: oudere vrouw). De jonkies moeten dus de middagdienst voor hun rekening nemen, en ik vind het natuurlijk best. Wij (Karin en ik) hebben zowiezo een streepje voor bij iedereen, omdat wij gewoon een rimpelkop hebben, en dat heeft hier echt wel zijn voordelen. Zo gingen wij gelijk gisterenmiddag na het werk met de directrice naar de markt, om een lapje stof te kopen voor een jurk. Ook wel in haar belang natuurlijk, want ze nam ons mee naar een broer, en een zus enz. die op de markt een kraampje hadden. Ook mogen wij gebruik maken van haar prive-w.c. (de andere vrijwilligers niet) wat ons natuurlijk goed uitkomt, want dan hoeven we het thuis niet te doen. Maar goed, het weeshuis dus:
als de baby's weer in bed liggen, gaan we ons bezig houden met de andere kinderen. We gaan met ze buiten spelen, of kleuren, of puzzelen enz. We zijn er echt om de kinderen aandacht te geven, en hoeven gelukkig geen poepluiers te wassen. Wel worden we ontzettend smerig, want er plast er weleens eentje als hij bij je op schoot zit. Vanaf 1 jaar mogen ze nl. geen luier meer om, want dan moeten ze zindelijk worden, maar dat zijn ze natuurlijk nog lang niet. Dus die broeken moet je dan ook weer verschonen, en zo ben je de hele ochtend een beetje aan het rommelen. Dan gaan ze om half 12 eten. De kleintjes zitten in een kringetje op de grond, en krijgen een handje rijst in de mond gestopt, de grotere kinderen krijgen zelf een kommetje rijst. Als alles gevoed, gewassen en verschoond is, gaan ze een dutje doen. De kleintjes in bed, de grotere op een matje in de gang. Dan hangen wij nog even de was buiten, en kunnen we naar huis. Op hun manier is het wel netjes, maar de kinderen drinken b.v. allemaal uit dezelfde beker, en als er 1 een plasje laat lopen, en je dweilt het niet gelijk op, dan loopt er dus weer 1 met zijn blote pootjes doorheen te banjeren. Vanmorgen heb ik een kleintje in zo'n draagdoek op m'n rug gehad. Na een tijdje rondlopen, viel ze gewoon in slaap achterop m'n rug.
We hebben ook nog iets leuks meegemaakt op straat: zaterdag gingen wij een ananas kopen en we wilden afrekenen. Zegt die verkoper dat hij op zaterdag (is voor de moslims zondag) geen geldzaken mag doen, en of we de volgende dag de ananas wilden komen betalen! De ananas kregen we zo mee. Lekker goedkoop winkelen dus op zaterdag!
En dan nog 1 huishoudelijke mededeling: mijn koffer is terecht! Hij stond op het vliegveld in Accra, en Eelco zou hem gisteren met een andere vrijwilliger meegeven die naar Tamale kwam. Maar vanmorgen belde Habiba: geen koffer. De bus zat vol, en dus komt de koffer vandaag met de bus mee. Nou ik moet het allemaal nog zien gebeuren! Maar we verheugen ons er wel op. Het wordt een soort pakjesavond als we hem hebben, want er zitten natuurlijk heel veel dingen in voor de kinderen hier. Inusah(14) en Fatima(15) die bij ons wonen sprongen bijna een gat in de lucht toen ze hoorden dat mijn koffer terecht was.
Zondag wilden we Inusah(14)en Wumpiini(4) mee naar het zwembad nemen. Ze hadden hun zondagse pakjes aangetrokken, en wij in de taxi naar het zwembad. Maar het zwembad bleek gesloten. Dus namen we ze mee naar de Swad, om iets te drinken. Dan zijn ze zo ontzettend blij, dat ze een cola en een fanta krijgen! Die kleine bleef wel een half uur gewoon op schoot zitten, en zat met stralende ogen zijn fanta op te drinken! Ze zijn ook zo behulpzaam voor elkaar. Inusah had onze fietslampen gerepareerd (dat bood hij zelf aan, en hij was zo trots dat hij dat kon), en toen hij de fietsen binnen wilde zetten, hield Wumpiini gelijk voor hem de deur open. En zo gaat het de hele dag door. Ze doen alles voor elkaar! Ze lopen ook de hele dag kleren te wassen. Elke keer als we uit ons werk komen, hangt de waslijn weer vol. Wat dat betreft zijn wij maar een stelletje viespeuken: op ons ondergoed na hebben we nog niks uitgewassen!
Zo, dat was het weer even voor vandaag.
Als er nog vragen zijn, stel ze gerust, en ik zal ze de volgende keer beantwoorden, want er gebeurt hier zo veel, dat ik onmogelijk alles op kan schrijven.
-
12 September 2006 - 16:22
Karin:
Wanneer moet ik die brillen nou weer in mijn tas stoppen? -
13 September 2006 - 21:12
Patricia:
Hoi Rianne,
Ik vind dat je erg leuk schrijft, echt een hele andere wereld is het, he!
Veel plezier nog,
Groetjes Patricia
Vrijwillig Afrika -
14 September 2006 - 07:44
Theo En Gerda:
Hoi Rianne,
Dat wordt zeker een feestje als je de koffer uit gaat pakken, fijn dat hij toch nog terecht is gekomen, nou ja, bijna?
We begrijpen dat het gelukt is om een tweedehands fiets hebt weten te bemachtigen, ging dat zonder problemen? Het is leuk om je verhaaltjes te lezen.
Veel plezier nog, wij kijken uit naar je volgende belevenis.
-
14 September 2006 - 07:47
Jolanda Wiepking:
Is het geen idee om een boek te schrijven over jouw belevenissen? Je schrijft erg leuk en je hebt genoeg te vertellen.
Groetjes, -
14 September 2006 - 16:59
Liesbeth:
Leuk zo'n dagboek op internet! Hoeven we niet steeds Louis te bellen om te vragen hoe het daar met je is! Groetjes ook van Rob en de boys. -
19 September 2006 - 12:35
Roel Smit:
beste Rian, via louis het adres van je site gekregen: ik wist niet dat het een soort werkvakantie was. ik heb er wel bewondering voor!ik blijf je volgen, veel plezier toch, roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
