Machu Picchu
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Rianne
09 Augustus 2017 | Peru, Cuzco
Op zondag 6 augustus werden we om 08:30 afgehaald bij ons hotel in Cusco (jullie tijd 15:30).Rianne en Karin hadden alles al de afgelopen weken voor deze trip van drie dagen geregeld. We werden met een taxi afgezet op het station in Ollantaytambo. Dit ritje ging als een speer over verharde en onverharde wegen met spectaculaire inhaalmanoeuvres. Deze trip duurde anderhalf uur en een paar stevige adrenaline shots.
Om half twaalf waren we in Aguas Calientes. Dit is een stadje dat in de vallei ligt en als het ware de springplank is naar de Inca nederzetting Machu Picchu. We werden afgehaald op het station en naar ons hotel gebracht, te voet en ongeveer vierhonderd meter redelijk stijl omhoog. s'Avonds zouden we een briefing hebben de details, hoe laat waar, controle tickets enz, enz enz.
Maar waarom nu Machu Picchu ? Oke, even wat informatie.
Machu Picchu is de bekendste en belangrijkste trekpleister van Peru. Deze oude Inca tempelstad/nederzetting ligt op een hoogte van 2350 meter tussen verschillende zeer hoge bergtoppen. In het dal stroomt de Urubamba rivier. Vanuit het dal is Machu Picchu echter met geen mogelijkheid waar te nemen. Dit is ook de reden waarom de Spanjaarden bij hun veroveringen in Peru deze stad nooit hebben gevonden. In het jaar 1911 is de stad door een groep wetenschappers ontdekt, welke eigenlijk naar andere Inca nederzettingen op zoek waren. De plaatselijke bewoners kende wel het complex en lieten er hun lama's grazen maar zij konden nooit vermoeden dat de ruines en overblijfselen zo'n grote belangstelling van de westerse archeologen zouden wekken.
De laatste jaren kwamen er zoveel toeristen dat er veel kapot werd getrapt zodat er nu maar een beperkt aantal bezoekers per dag de stad mogen bekijken (6000 !!!).
Deze 6000 mensen moeten allemaal vooraf een ticket hebben geboekt gecombineerd met paspoortgegeven en worden vanaf de enige weg omhoog door bussen hier gebracht. Je kunt ook nog als extraatje een ticket kopen om de grote berg HUAYNAPICCHU te beklimmen. Vanaf deze berg kijk je over de stad en geeft een prachtig beeld van hoe de ligging tussen de verschillende bergen is.
Uiteraard wilden wij deze uitdaging wel aangaan. Karin heeft wel hoogte vrees en het lopen op smalle bergpaden en afgronden is niet haar ding, maar ze ging het wel proberen dus ook deze tickets geboekt. Per dag mogen maar 200 personen de berg op 100 in de ochtend en 100 in de middag.
Goed, even terug naar onze aankomst in Aguas Calientes. De middag hebben we lekker lopen slenteren in dit toeristische stadje. 's Avonds de briefing om 20:30 uur. Louis was kapot, was nog bezig met acclimatiseren en had bovendien een stevige verkoudheid opgelopen. Karin bleef ook maar liever even op de kamer dus de beide " doven", zonder gehoorapparaat werden naar de briefing gestuurd. Wat in ieder geval ons wel duidelijk werd gemaakt was dat we de volgende morgen echt om 04:30 uur in de rij moesten staan bij het busstation, anders waren we niet op tijd voor de beklimming en hierna de aansluitende rondleiding in het stadje.
We waren op tijd en de rij was al heel erg lang....... Uiteindelijk zaten we dik twee uur later pas in de bus met een paar stalbenen van het staan en naar voren schuifelen. De binnenkomst ging echter vlot en over een deel van de ruine zijn we naar het beginpunt gelopen van de beklimming. Ook hier weer uitgebreide controles, namen werden genoteerd met tijdstip van vertrek etc. Goed de eerste tweehonderd meter ging wel. Beetje omhoog, beetje omlaag. Hierna begon het steile gedeelte. Nu echt, de paden met treden werden steeds smaller, de treden werden ook steeds hoger en de afgronden kwamen steeds dichterbij. Twintig meter klimmen , even lucht happen, twintig meter klimmen, even lucht happen enz... Op zo'n 5 minuten van de top was voor Karin de grens bereikt. Wel heel stoer van haar dat ze het heeft geprobeerd. Louis en Rianne gingen verder omhoog en ik ben met Karin weer met de afdaling begonnen. Achteraf was het maar goed ook want het laatste stuk was echt, ook voor mensen zonder hoogte vrees, een uitdaging. Nog smallere paden, kruipen door een grot en paden zonder dat je je kon vasthouden aan een kabel. Karin en ik hebben op de terugweg halverwege even op een klein plateau stilgestaan en over de stad uitgekeken en Rianne en Louis hebben dit gedaan van de top van de berg. Chapeau voor deze twee.
Beneden hebben we weer gezamenlijk aan het tweede gedeelte deelgenomen en zijn met een gids door de stad geloodst en ons vol laten pompen met informatie over zonnestanden, tempels etc.......
Om 14:30 weer in de rij gestaan voor de bus terug. Even geprobeerd voor te dringen maar toch maar netjes achteraan aangesloten en weer een uur voetje voor voetje voordat we een zitplaats in de bus terug hadden.
We waren alle vier toch wel redelijk aan het einde van ons latijn. Laat nu in het hotel waar wij zaten ook een massagesalon zijn. Louis en ik keken elkaar aan, ja we hadden nog wat te goed en wij naar binnen. De meiden bleven op de koffers passen, Rianne ging haar spaans opkrikken door naar een soap op de TV te kijken en Karin heeft een boek gepakt. Je geloofd het of niet maar Louis en ik lagen beide op de behandeltafel. Ik lag op mijn buik door zo'n gat in de tafel naar de grond te kijken zegt Louis: " Wim jij wordt gemasseerd door een man". Ik dacht dat hij een geintje maakte (zie eerder verhaal van Rianne) maar ik dacht wel zij heeft wel wat grote handen... Pech dus voor mij. De massage was verder prima met van die warme stenen op je rug.
Om 19:00 uur zaten we weer in de trein naar Ollantaytambo.
Verder 's avonds nog lekker gegeten en vroeg ons mandje in want het was een indrukwekkende, lange en vermoeiende dag geweest.
De volgende dag in het leuke oude stadje geslenterd, gegeten en om 15:00 werden we met een auto opgehaald en met een bloedgang teruggebracht naar Cusco.
Om half twaalf waren we in Aguas Calientes. Dit is een stadje dat in de vallei ligt en als het ware de springplank is naar de Inca nederzetting Machu Picchu. We werden afgehaald op het station en naar ons hotel gebracht, te voet en ongeveer vierhonderd meter redelijk stijl omhoog. s'Avonds zouden we een briefing hebben de details, hoe laat waar, controle tickets enz, enz enz.
Maar waarom nu Machu Picchu ? Oke, even wat informatie.
Machu Picchu is de bekendste en belangrijkste trekpleister van Peru. Deze oude Inca tempelstad/nederzetting ligt op een hoogte van 2350 meter tussen verschillende zeer hoge bergtoppen. In het dal stroomt de Urubamba rivier. Vanuit het dal is Machu Picchu echter met geen mogelijkheid waar te nemen. Dit is ook de reden waarom de Spanjaarden bij hun veroveringen in Peru deze stad nooit hebben gevonden. In het jaar 1911 is de stad door een groep wetenschappers ontdekt, welke eigenlijk naar andere Inca nederzettingen op zoek waren. De plaatselijke bewoners kende wel het complex en lieten er hun lama's grazen maar zij konden nooit vermoeden dat de ruines en overblijfselen zo'n grote belangstelling van de westerse archeologen zouden wekken.
De laatste jaren kwamen er zoveel toeristen dat er veel kapot werd getrapt zodat er nu maar een beperkt aantal bezoekers per dag de stad mogen bekijken (6000 !!!).
Deze 6000 mensen moeten allemaal vooraf een ticket hebben geboekt gecombineerd met paspoortgegeven en worden vanaf de enige weg omhoog door bussen hier gebracht. Je kunt ook nog als extraatje een ticket kopen om de grote berg HUAYNAPICCHU te beklimmen. Vanaf deze berg kijk je over de stad en geeft een prachtig beeld van hoe de ligging tussen de verschillende bergen is.
Uiteraard wilden wij deze uitdaging wel aangaan. Karin heeft wel hoogte vrees en het lopen op smalle bergpaden en afgronden is niet haar ding, maar ze ging het wel proberen dus ook deze tickets geboekt. Per dag mogen maar 200 personen de berg op 100 in de ochtend en 100 in de middag.
Goed, even terug naar onze aankomst in Aguas Calientes. De middag hebben we lekker lopen slenteren in dit toeristische stadje. 's Avonds de briefing om 20:30 uur. Louis was kapot, was nog bezig met acclimatiseren en had bovendien een stevige verkoudheid opgelopen. Karin bleef ook maar liever even op de kamer dus de beide " doven", zonder gehoorapparaat werden naar de briefing gestuurd. Wat in ieder geval ons wel duidelijk werd gemaakt was dat we de volgende morgen echt om 04:30 uur in de rij moesten staan bij het busstation, anders waren we niet op tijd voor de beklimming en hierna de aansluitende rondleiding in het stadje.
We waren op tijd en de rij was al heel erg lang....... Uiteindelijk zaten we dik twee uur later pas in de bus met een paar stalbenen van het staan en naar voren schuifelen. De binnenkomst ging echter vlot en over een deel van de ruine zijn we naar het beginpunt gelopen van de beklimming. Ook hier weer uitgebreide controles, namen werden genoteerd met tijdstip van vertrek etc. Goed de eerste tweehonderd meter ging wel. Beetje omhoog, beetje omlaag. Hierna begon het steile gedeelte. Nu echt, de paden met treden werden steeds smaller, de treden werden ook steeds hoger en de afgronden kwamen steeds dichterbij. Twintig meter klimmen , even lucht happen, twintig meter klimmen, even lucht happen enz... Op zo'n 5 minuten van de top was voor Karin de grens bereikt. Wel heel stoer van haar dat ze het heeft geprobeerd. Louis en Rianne gingen verder omhoog en ik ben met Karin weer met de afdaling begonnen. Achteraf was het maar goed ook want het laatste stuk was echt, ook voor mensen zonder hoogte vrees, een uitdaging. Nog smallere paden, kruipen door een grot en paden zonder dat je je kon vasthouden aan een kabel. Karin en ik hebben op de terugweg halverwege even op een klein plateau stilgestaan en over de stad uitgekeken en Rianne en Louis hebben dit gedaan van de top van de berg. Chapeau voor deze twee.
Beneden hebben we weer gezamenlijk aan het tweede gedeelte deelgenomen en zijn met een gids door de stad geloodst en ons vol laten pompen met informatie over zonnestanden, tempels etc.......
Om 14:30 weer in de rij gestaan voor de bus terug. Even geprobeerd voor te dringen maar toch maar netjes achteraan aangesloten en weer een uur voetje voor voetje voordat we een zitplaats in de bus terug hadden.
We waren alle vier toch wel redelijk aan het einde van ons latijn. Laat nu in het hotel waar wij zaten ook een massagesalon zijn. Louis en ik keken elkaar aan, ja we hadden nog wat te goed en wij naar binnen. De meiden bleven op de koffers passen, Rianne ging haar spaans opkrikken door naar een soap op de TV te kijken en Karin heeft een boek gepakt. Je geloofd het of niet maar Louis en ik lagen beide op de behandeltafel. Ik lag op mijn buik door zo'n gat in de tafel naar de grond te kijken zegt Louis: " Wim jij wordt gemasseerd door een man". Ik dacht dat hij een geintje maakte (zie eerder verhaal van Rianne) maar ik dacht wel zij heeft wel wat grote handen... Pech dus voor mij. De massage was verder prima met van die warme stenen op je rug.
Om 19:00 uur zaten we weer in de trein naar Ollantaytambo.
Verder 's avonds nog lekker gegeten en vroeg ons mandje in want het was een indrukwekkende, lange en vermoeiende dag geweest.
De volgende dag in het leuke oude stadje geslenterd, gegeten en om 15:00 werden we met een auto opgehaald en met een bloedgang teruggebracht naar Cusco.
-
09 Augustus 2017 - 06:40
Rianne Van Rennes:
Het was een indrukwekkende dag met heel veel lol en spierpijn achteraf. Lama's knuffelen doen we niet meer, maar verder hebben we genoten met jullie!
-
09 Augustus 2017 - 10:33
Harry Grimberg:
Een mooi verhaal. In alle opzichten :-)
Het lijkt me een fantastische ervaring om in zo'n oude stad rond te lopen.
Veel plezier verder met z n allen.
gr Harry -
09 Augustus 2017 - 12:51
Carla:
Wát n mooie belevenis weer! Enne..ik herken die thoenen hoogtevrees!...je broertje heeft er ook last van! Morgen n heel fijne verjaardag Karin!
Liefs van Wim en Carla Thoen -
09 Augustus 2017 - 15:51
Gerda:
Wim ook al kennen we elkaar niet, bedankt voor het mooie reisverslag!
We zien dat koppie van Louis voor ons als hij zegt dat je door een mannelijke masseur geholpen wordt, we horen hem grinneken.
6000 mensen op een dag is toch aardig wat zou je zeggen, een hele tour om erbij te zijn.
We begrijpen dat er een verjaardag gevierd gaat worden, Karin bij deze alvast van harte gefeliciteerd en een leuke dag, masr dat zal wel lukken zo met zijn 4tjes.
Groetjes T&G -
09 Augustus 2017 - 19:00
Regina:
hallo Wim en Karin,
Oh oh Wim wat hebben we weer gelachen om je reisverslag GEWELDIG. En Karin helemaal top
hoor da tje het aangedurfd hebt om het toch te proberen. Wij hebben in Nieuw Zeeland ook zo n
tocht gemaakt ontzettend eng maar wel een hele belevenis.
Maar wat moes tik lachen met voordringen typisch Holland he Wim? Ja zullen nog wel meer
van zulke spannende dagen meemaken, maar of daar nou iedere keer een Massage bij zal horen dat betwijfel ik. Maar wat is de wereld mooi he jongens??
Nog heel veel mooie dagen van ons twee
Jan en Regina XX -
09 Augustus 2017 - 20:53
Elles En Mario:
Ohhhh weer genoten van het verslag pa!
Alsof ik erbij was haha.
Een belevenis om nooit te vergeten.
Dikke x -
09 Augustus 2017 - 22:11
Juul:
Geweldig! -
10 Augustus 2017 - 15:21
Regina:
Hallo KARIN,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ook Wim natuurlijk met zijn vrouwtje. Hoop dat je in het verre land een beetje verwend bent geworden Karin vooral met deze leeftijd
Wij hebben het bij Ommekantje een liedje met zijn allen voor je gezongen en er op geproost.
Maak er een mooie dag van en een dikke zoen van ons twee
Jan en Regina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
