Een 'gewone' werkdag
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
01 Augustus 2013 | Nepal, Pokhara
Elke dag gaan we om 9 uur op pad naar het weeshuis. Het is ongeveer 20 min lopen. Het eerste stuk lopen we op het trottoir langs de weg waar we gelijk ff pinnen, water halen of andere boodschappen doen. Het laatste stuk onder de brug door lopen we door de sloppenwijk naar het weeshuis. We raken aardig ingeburgerd. Aan alle kanten worden we begroet door kinderen maar ook onder volwassenen klinkt het vaak Namaste!
Bij het weshuis aangekomen staat de kids al klaar voor vertrek: in schooluniform, strikken in het haar en rugzak op. De school is aan de andere kant van de weg. Om 10 uur gaat de poort open en komt Binod met de schoolbus aangereden. Alle kinderen verzamelen, en gaan in gelid staan. Dan worden onder militaire precisie een aantal rek en strekoefeningen gedaan, een gebed opgezegd en het Nepalese volkslied gezongen. Na deze ceremonie vertrekt het hele stel in optocht naar de klassen.
Ondertussen zingen wij een liedje met de kleuterklas als de juf te lang wegblijft. De hele klas gaat uit z'n dak. Daarna nemen we 4 kleuters mee om de getallenlijn te oefenen. Op school worden
de getallen klassikaal opgedreund, maar ze hebben geen idee wat ze opdreunen. Wij proberen ze dit spelenderwijs bij te brengen.
Om 12 uur hebben we pauze, dan nemen we meestal de bus naar Lakeside om lekker te lunchen. Een maaltijd met drankjes kost ong. 5 euro. Meestal is er ook nog een echte wc in het restaurant en wifi dus we kunnen ons geluk niet op!
Om 4 uur worden we weer in het weeshuis verwacht om de kinderen met hun huiswerk te helpen, en daarna doen we nog een spelletje met ze of ze gaan tekenen of kleien.
Onze werkdag zit er om 6 uur op.
Vandaag hebben we onze 'werkkleding' gekregen. Een witte(!) broek met roze tuniek. We zijn de bezienswaardigheid van de stad! Volgens mij halen we het plaatselijke krantje wel want het ziet er echt niet uit naar onze mening. Maar zelfs dat kan ons niet echt boeien. We trekken het gewoon aan.
Ik kan ook zo terug naar Abu Dhabi want de sjaal die erbij hoort heb ik over mijn hoofd getrokken zodat ik nu half gesluierd over straat ga. Hoop dat dit afdoende is tegen de hoofdluis.
Eergisteren gingen we om 6 uur naar huis toen de regen met bakken naar beneden kwam, met onweer en alles. Hier hielp geen poncho meer, dus maar ff wachten tot het wat minder werd. Ondertussen liep iedereen in onderbroek rond en werd de shampoo aangerukt: haren wassen! De regen kletterde van het afdak en stroomde regelrecht de slaapkamers in maar de pret was er niet minder om. Zelfs buiten in de straat was iedereen zich aan het wassen en waren kinderen in de modderpoel aan het spelen. Na een tijdje besloten we het er toch maar op te wagen, en net op dat moment reed er een taxi langs! Echt mazzel! De hele weg was een grote kolkende massa, het water kwam tot onze knieen. Gieren natuurlijk, vooral toen de chauffeur een lading water naar binnen kreeg door zn open raampje.
Ja, we maken wat mee hier! De humor ligt soms letterlijk op straat! Hierover een volgende keer meer!
Dikke kus X en leuk om jullie reacties weer te lezen!
Bij het weshuis aangekomen staat de kids al klaar voor vertrek: in schooluniform, strikken in het haar en rugzak op. De school is aan de andere kant van de weg. Om 10 uur gaat de poort open en komt Binod met de schoolbus aangereden. Alle kinderen verzamelen, en gaan in gelid staan. Dan worden onder militaire precisie een aantal rek en strekoefeningen gedaan, een gebed opgezegd en het Nepalese volkslied gezongen. Na deze ceremonie vertrekt het hele stel in optocht naar de klassen.
Ondertussen zingen wij een liedje met de kleuterklas als de juf te lang wegblijft. De hele klas gaat uit z'n dak. Daarna nemen we 4 kleuters mee om de getallenlijn te oefenen. Op school worden
de getallen klassikaal opgedreund, maar ze hebben geen idee wat ze opdreunen. Wij proberen ze dit spelenderwijs bij te brengen.
Om 12 uur hebben we pauze, dan nemen we meestal de bus naar Lakeside om lekker te lunchen. Een maaltijd met drankjes kost ong. 5 euro. Meestal is er ook nog een echte wc in het restaurant en wifi dus we kunnen ons geluk niet op!
Om 4 uur worden we weer in het weeshuis verwacht om de kinderen met hun huiswerk te helpen, en daarna doen we nog een spelletje met ze of ze gaan tekenen of kleien.
Onze werkdag zit er om 6 uur op.
Vandaag hebben we onze 'werkkleding' gekregen. Een witte(!) broek met roze tuniek. We zijn de bezienswaardigheid van de stad! Volgens mij halen we het plaatselijke krantje wel want het ziet er echt niet uit naar onze mening. Maar zelfs dat kan ons niet echt boeien. We trekken het gewoon aan.
Ik kan ook zo terug naar Abu Dhabi want de sjaal die erbij hoort heb ik over mijn hoofd getrokken zodat ik nu half gesluierd over straat ga. Hoop dat dit afdoende is tegen de hoofdluis.
Eergisteren gingen we om 6 uur naar huis toen de regen met bakken naar beneden kwam, met onweer en alles. Hier hielp geen poncho meer, dus maar ff wachten tot het wat minder werd. Ondertussen liep iedereen in onderbroek rond en werd de shampoo aangerukt: haren wassen! De regen kletterde van het afdak en stroomde regelrecht de slaapkamers in maar de pret was er niet minder om. Zelfs buiten in de straat was iedereen zich aan het wassen en waren kinderen in de modderpoel aan het spelen. Na een tijdje besloten we het er toch maar op te wagen, en net op dat moment reed er een taxi langs! Echt mazzel! De hele weg was een grote kolkende massa, het water kwam tot onze knieen. Gieren natuurlijk, vooral toen de chauffeur een lading water naar binnen kreeg door zn open raampje.
Ja, we maken wat mee hier! De humor ligt soms letterlijk op straat! Hierover een volgende keer meer!
Dikke kus X en leuk om jullie reacties weer te lezen!
-
01 Augustus 2013 - 11:26
De Baatjes:
Hallo Rianne en Karin,
Gelukkig niet al te vroeg aan de bak daar maar jullie maken wel lange dagen zo.
Wat heerlijk dat de kinderen zo leuk reageren op jullie, dat moet jullie moederhartjes goed doen.
De conditie heeft in ieder geval niet te lijden met al die wandelingen iedere dag naar en van het weeshuis.
Krijgen we nog de foto te zien van jullie in uniform?
Wel handig als het zo keihard regent en gelijk je haren kunt wassen dat zal best een raar gezicht zijn zo op straat, hopelijk spoelen de luizen dan mee, brrr ik krijg er de kriebels van als je erover praat laat staan als je er tussen zit.
succes meiden en tot mails,
groetjes de Baatjes -
01 Augustus 2013 - 12:07
Wim:
Hallo Rianne en Karin,
Leuk hoor die verhalen. Die foto van jullie in uniform heeft wel iets weg van een zuurstok (ha ha).
Verder genieten van alle belevenissen. Vanavond over twee weken stappen Louis en ik op het vliegtuig (Yes..).
.
Dikke knuffel voor jullie beiden,
Wim
-
03 Augustus 2013 - 15:07
Vader Bas. Cq Opa Bas.:
Hoy Rianne Je verhalen gelezen Ik denk dat ik maar liever thuis blijf naar Ghana zou ik nog wel eens willen .Maar ik lees graag je verhalen Wees voor zichtig en geniet er van tot horens Groet je vader.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
