Kathmandu

Zo, eindelijk kan ik echt aan mijn reisblog beginnen.
Gisterenavond aangekomen in Kathmandu, maar omdat het al donker was hebben we weinig meegekregen van de stad. Dus vanmorgen toen ik het raam open deed was de verbazing des te groter. Kathmandu is een smerige, gore stad met ruim 1 miljoen inwoners. Nou wij houden wel van een beetje viezigheid, dus kom maar op! We regelden een auto met chauffeur in het hotel.Ja we worden wel een dagje ouder, dus geen geklooi meer met de bus. We hebben zelfs besloten morgen met het vliegtuig naar Pokhara te gaan, helden als we zijn! Door alle regeval zijn de onverharde bergwegen slecht begaanbaar, vol kuilen en very slippery, zodat we over een traject van 200 km minstens 8 uur gaan doen met de bus, en we regelmatig eruit uit moeten om te duwen. Bovendien moeten we dan om 6 uur al vertrekken. Toch wel een beetje aan de vroege kant voor ons. Dus nemen we het vliegtuig om half 1, dan zijn we nog voor de lunch in Pokhara.
Zover de bus. We gingen dus met de auto onze sightseeingtrip in Kathmandu beginnen. Op naar de eerste stupa op een heuvel net buiten de stad. Niet vergeten om met de klok mee er omheen te lopen (Karin), want aan heiligschennis doen we niet.gelukkig was het vandaag bewolkt, een graadje of 28, dus goed te doen.
Hierna reden we door naae Patan, stad der schoonheid, de op 1 na grootste stad in de Kathmandu vallei. Van hieruit naar de openbare lijkverbranding van Pashupati aan de heilige rivier de Bagmati. Nou hadden we hier niet zo'n goed plekkie. De wind stond onze kant op, en het is toch net iets anders dan in de rook van de bbq te staan zeg maar. Vanavond dus lekker ff haren wassen. Was wel erg shockerend om te zien hoe de mensen hier schijnbaar emotieloos de lichamen op de brandstapel leggen, terwijl er kinderen in de rivier zwemmen, waar later het as in wordt gegooid. Met de rooklucht nog in onze kleren verlieten we deze macabere plek om de stupa vn Bodhnath te bezoeken waarvan gezegd wordt dat de beenderen van Boeddha er liggen, en zijn alziend oog de wereld en de daden van de mensheid gadeslaat. Weer rechtsom er omheen natuurlijk en toen werd het hoog tijd voor ons eerste Everest biertje.
Als laatste stond het Durbarplein op ons to-do lijstje van vandaag, met de tempel van de levende godin Kumari. Het arme kind is pas 8 jaar oud, en al 5 jaar godin. Zo'n snelle carriere maak je maar zelden mee!
Na al dit cultuurgeweld was het de bedoeling dat we zelf vanaf het plein terug naar het hotel zouden lopen. Dat is natuurlijk vragen om problemen, dus leek het ons beter in de riksja te stappen en ons voor het hotel te laten afzetten. Ondertussen was het ook nog begonnen te hozen, en zaten we zo lekker droog.
Moe maar met ontzettend veel indrukken en foto's rijker ploffen we straks ons bedje in. Morgen op naar Pokhara!

Dikke kus allemaal, keep writing!