Afscheid

Terwijl mijn mannen in het vliegtuig hierheen zitten, typ ik mijn laatste bericht over mijn avonturen in Tamale. Ik heb vandaag afscheid genomen in het weeshuis. Er zijn deze week nog 3 nieuwe kinderen binnen gebracht, waaronder 1 baby van 3 dagen oud(geboren op vrijdag de 13e). Het is een prematuurtje van 7 maanden, dus echt piepklein. De moeder is gestorven tijdens de bevalling, wat bij de meeste kinderen in het weeshuis het geval is. De vader kan dan niet voor de baby zorgen, en brengt het dan maar naar het weeshuis. Ook is er een baby binnen gebracht die gevonden is, vastgebonden aan een boom! Omdat er nu wel 10 baby's zijn, is er niet genoeg melk, want ze mogen maar een bepaalde hoeveeldheid melk per keer gebruiken, dus krijgen de baby's verdunde melk, met als gevolg dat ze veel te vroeg gaan huilen voor een voeding omdat ze honger hebben. Het was vanochtend dan ook een heel gekrijs, en ze waren allemaal van slag. Ook was er een meisje (Linda van 10) gisteren weggelopen. Ze had stokslagen gehad van het personeel, en was 'em gepeerd naar de missiepost. Vanochtend werd ze terug gebracht, en kreeg natuurlijk nog meer stokslagen, en ze werd in een kamertje opgesloten, zodat ze er niet meer vandoor kon gaan. Ik had me mijn laatste werkdag leuker voorgesteld, en had gehoopt dit niet te hoeven meemaken. An het eind van de ochtend heb ik de kinderen getrakteerd, en moest ik natuurlijk nog met alle verzorgsters op de foto. Dat was wel weer heel leuk. Ik heb in die 6 weken tijd echt wel een goede band met ze gekregen. Vooral met de 2 wasvrouwen, die met me mee terug naar huis willen!
Gisteren was Habiba jarig, en omdat Patricia en Yvonne van Vrijwillig Afrika ook hier zijn, werden alle vrijwilligers bij Habiba thuis uitgenodigd om te komen eten. Dat was, ondanks dat er geen drank aan te pas kwam(moslims), en we alleen maar water hebben gedronken heel erg gezellig. In de compound draait het dagelijkse leven ook gewoon door. Ik heb weinig moeite met het primitieve leven. Het is echt the simple life, en ik vind het eigenlijk ook wel prima zo. Het enige wat ik minder vind, is dat het zo verschrikkelijk heet is. Overdag is het er bloedheet, omdat de hutjes in een kringetje staan, met muurtjes ertussen, zodat er geen zuchtje wind is, en nauwelijks schaduw, Je bent dus gedwongen om al vroeg in de ochtend op pad te gaan. Ook in de hut is het net een sauna, en omdat de matras van schuimrubber is lig je al snel weg te drijven van het zweet. Maar het is echt heel grappig om ook mee te maken, en ik geniet elke morgen weer van mijn kattewasje achter het muurtje. Als alles goed gaat komen de mannen morgen in Tamale aan. Dit weekend kunnen ze de stad verkennen, en kennis maken met mijn gastgezinnen, en Habiba. Maandag en dinsdag gaan we naar Mole-park, en woensdag heb ik een dag gepland om een ochtendje mee te draaien bij Karin op school, en om gedag te zeggen in het weeshuis. Daarna nog even een paar dagen bijkomen in Accra, en zitten de 2 maanden Ghana er alweer op. Het is voor mijn gevoel echt voorbij gevlogen, en ik ben heel blij dat ik dit allemaal heb kunnen zien, en mogen meemaken. Het is echt een schitterende ervaring geweest, die ik niet had willen missen!