Mole park
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Rianne
21 September 2006 | Ghana, Tamale
Zo, daar zijn we weer!
Maandag nog even geprobeerd te internetten, maar het lag er weer eens uit (lijkt chello wel). Dinsdag vertrokken naar Mole park. Met de bus leek het ons een heel gedoe, dan moet je om 7 uur een kaartje kopen, om 1 uur aanwezig zijn, terwijl de bus om 2 uur moet vertrekken, en dan uiteindelijk pas om 3 uur (of later)is het zover. En terug vanuit Mole vertrekt hij om 4 uur 's ochtends, dus dat leek ons geen goed plan. Dus hebben we Hassan ingeschakeld, en die had voor ons een betrouwbare taxi weten te regelen voor 120 euri's voor 2 dagen (hij bracht ons dan ook weer terug, en bleef al die tijd bij ons). Naar Mole is het ong. 150 km, waarvan de laatste 85 km over een hobbelige rode stoffige zandweg gaat. Dus om 9 uur stond de taxi voor de deur, en konden we vertrekken.
De rit zou ong. 2 en half uur duren, maar het werden er uiteindelijk 4 en een half. Onderweg stopte de taxi er 2 x mee. Motorkap omhoog, en ja hoor hij deed het weer. Onderweg vielen de ruitenwissers en de nummerplaten er bijna van af, maar we kwamen uiteindelijk heelhuids aan (wel helemaal onder het rode stof). Nog even een stop bij Larabanga, waar de oudste moskee van Ghana staat, maar dat hadden we zo gezien. We werden gek van de bedelende Ghanezen, en moesten 4 euro betalen voor het onderhoud van de moskee (die echt wel een likje verf kon gebruiken). Bij Mole park aangekomen leek het wel een paradijs: een kamer met douche en w.c.!
een zwembad, en het mooiste uitzicht wat je maar kunt bedenken. Vanaf het terras bij het zwembad keek je uit over een olifantendrinkplaats, waar de olifanten en antilopes aan het poedelen waren. Geweldig om te zien! 's Middags hebben we nog een wandelsafari gedaan van 1 uur met een gewapende ranger bij ons, en de volgende morgen om 7 uur nog een wandelsafari van 2 en half uur. Je kon echt op 10 a 20 meter afstand bij de olifanten komen. De slangen hebben we niet gezien, die zaten in verlaten termietenheuvels, en daar hebben we maar niet naar binnen gekeken, toen de ranger vertelde dat hij laatst door een zwarte spitting cobra in zijn gezicht was gespuugd. Ook zagen we nog een krokodil, heel veel soorten antilopes, zwijntjes en natuurlijk apen. Om 1 uur gingen we weer met de taxi terug, na nog even van het zwembad te hebben genoten. Er waren ook nog een paar nederlanders die vroegen of ze met onze taxi mee terug konden rijden. Maar daar hadden wij natuurlijk geen zin in om met een afgeladen taxi over die hobbelwegen te scheuren. Dus ze bestelden zelf maar een taxi, en toen gingen we op pad. Na 1 uur hobbelen begaf de taxi het. Z'n schokbrekers deden het niet meer. Nou dat hadden wij op de heenweg al in de gaten. Maar z'n linkervoorwiel draaide ook niet meer mee met het stuur, zodat we de berm in reden! Daar stonden we, met onze betrouwbare chauffeur midden in de bush, waar maar een enkele auto voorbij komt. Maar wat een geluk: die nederlanders die wij niet in onze taxi wilden hebben reden een stukje achter ons! Dus mochten we van die taxichauffeur meerijden. Wat voelden wij ons opgelaten toen we juist bij hen in die taxi moesten stappen. Maar uiteindelijk zijn we thuis gekomen, en 's avonds om half 8 belde onze chauffeur of we heelhuids aan waren gekomen! Hij was dus toch wel bezorgd om ons!
Ja, je beleeft nog eens wat hier in Afrika!
Inmiddels zijn onze jurken af, dus die gingen we zaterdag ophalen. We moesten achterin het atelier passen, terwijl de naaisters een doekje omhoog hielden (ze zouden onze knietjes eens zien!). Thuis met de jurken moesten we met oma op de foto, die in een strap-less jurkje rondliep, maar speciaal voor de foto haar mooiste jurk aan trok, en haar bril opzette. Grote hilariteit op ons erfje natuurlijk.
Zondag zijn we naar de kerk geweest. Wij wonen vlak achter de presbyteriaanse kerk, dus vanuit onze kamer konden we ze horen zingen. Wij erop af. Het leek wel een film! Iedereen liep te swingen tussen de kerkbanken. Ze gingen helemaal uit hun dak. De vrouwen hadden allemaal prachtige kleurige kleding aan, en de voorganger stond met een microfoon in de hand mee te swingen. Wij werden op de voorste kerkbank neergezet en we keken onze ogen uit.
We gaan natuurlijk nog een keertje terug om het te filmen!
Zover mijn belevenissen vanuit Tamale.
Iedereen bedankt voor alle reacties! Echt super om te lezen. Ik heb het nog heel erg goed naar mijn zin (op de diaree en verkoudheid na dan).
Ik heb ook echt wel het idee dat de vrijwilligers hier goed werk doen, al blijft het natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat!
Maandag nog even geprobeerd te internetten, maar het lag er weer eens uit (lijkt chello wel). Dinsdag vertrokken naar Mole park. Met de bus leek het ons een heel gedoe, dan moet je om 7 uur een kaartje kopen, om 1 uur aanwezig zijn, terwijl de bus om 2 uur moet vertrekken, en dan uiteindelijk pas om 3 uur (of later)is het zover. En terug vanuit Mole vertrekt hij om 4 uur 's ochtends, dus dat leek ons geen goed plan. Dus hebben we Hassan ingeschakeld, en die had voor ons een betrouwbare taxi weten te regelen voor 120 euri's voor 2 dagen (hij bracht ons dan ook weer terug, en bleef al die tijd bij ons). Naar Mole is het ong. 150 km, waarvan de laatste 85 km over een hobbelige rode stoffige zandweg gaat. Dus om 9 uur stond de taxi voor de deur, en konden we vertrekken.
De rit zou ong. 2 en half uur duren, maar het werden er uiteindelijk 4 en een half. Onderweg stopte de taxi er 2 x mee. Motorkap omhoog, en ja hoor hij deed het weer. Onderweg vielen de ruitenwissers en de nummerplaten er bijna van af, maar we kwamen uiteindelijk heelhuids aan (wel helemaal onder het rode stof). Nog even een stop bij Larabanga, waar de oudste moskee van Ghana staat, maar dat hadden we zo gezien. We werden gek van de bedelende Ghanezen, en moesten 4 euro betalen voor het onderhoud van de moskee (die echt wel een likje verf kon gebruiken). Bij Mole park aangekomen leek het wel een paradijs: een kamer met douche en w.c.!
een zwembad, en het mooiste uitzicht wat je maar kunt bedenken. Vanaf het terras bij het zwembad keek je uit over een olifantendrinkplaats, waar de olifanten en antilopes aan het poedelen waren. Geweldig om te zien! 's Middags hebben we nog een wandelsafari gedaan van 1 uur met een gewapende ranger bij ons, en de volgende morgen om 7 uur nog een wandelsafari van 2 en half uur. Je kon echt op 10 a 20 meter afstand bij de olifanten komen. De slangen hebben we niet gezien, die zaten in verlaten termietenheuvels, en daar hebben we maar niet naar binnen gekeken, toen de ranger vertelde dat hij laatst door een zwarte spitting cobra in zijn gezicht was gespuugd. Ook zagen we nog een krokodil, heel veel soorten antilopes, zwijntjes en natuurlijk apen. Om 1 uur gingen we weer met de taxi terug, na nog even van het zwembad te hebben genoten. Er waren ook nog een paar nederlanders die vroegen of ze met onze taxi mee terug konden rijden. Maar daar hadden wij natuurlijk geen zin in om met een afgeladen taxi over die hobbelwegen te scheuren. Dus ze bestelden zelf maar een taxi, en toen gingen we op pad. Na 1 uur hobbelen begaf de taxi het. Z'n schokbrekers deden het niet meer. Nou dat hadden wij op de heenweg al in de gaten. Maar z'n linkervoorwiel draaide ook niet meer mee met het stuur, zodat we de berm in reden! Daar stonden we, met onze betrouwbare chauffeur midden in de bush, waar maar een enkele auto voorbij komt. Maar wat een geluk: die nederlanders die wij niet in onze taxi wilden hebben reden een stukje achter ons! Dus mochten we van die taxichauffeur meerijden. Wat voelden wij ons opgelaten toen we juist bij hen in die taxi moesten stappen. Maar uiteindelijk zijn we thuis gekomen, en 's avonds om half 8 belde onze chauffeur of we heelhuids aan waren gekomen! Hij was dus toch wel bezorgd om ons!
Ja, je beleeft nog eens wat hier in Afrika!
Inmiddels zijn onze jurken af, dus die gingen we zaterdag ophalen. We moesten achterin het atelier passen, terwijl de naaisters een doekje omhoog hielden (ze zouden onze knietjes eens zien!). Thuis met de jurken moesten we met oma op de foto, die in een strap-less jurkje rondliep, maar speciaal voor de foto haar mooiste jurk aan trok, en haar bril opzette. Grote hilariteit op ons erfje natuurlijk.
Zondag zijn we naar de kerk geweest. Wij wonen vlak achter de presbyteriaanse kerk, dus vanuit onze kamer konden we ze horen zingen. Wij erop af. Het leek wel een film! Iedereen liep te swingen tussen de kerkbanken. Ze gingen helemaal uit hun dak. De vrouwen hadden allemaal prachtige kleurige kleding aan, en de voorganger stond met een microfoon in de hand mee te swingen. Wij werden op de voorste kerkbank neergezet en we keken onze ogen uit.
We gaan natuurlijk nog een keertje terug om het te filmen!
Zover mijn belevenissen vanuit Tamale.
Iedereen bedankt voor alle reacties! Echt super om te lezen. Ik heb het nog heel erg goed naar mijn zin (op de diaree en verkoudheid na dan).
Ik heb ook echt wel het idee dat de vrijwilligers hier goed werk doen, al blijft het natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat!
-
21 September 2006 - 12:23
Willemijn:
Hai rianne,
wel bizar wat je allemaal schrijft zeg. Vooral de poepdoos die doet het hem. Ben wel blij om te lezen dat alles goed gaat met je en dat je het naar je zin hebt. Het is altijd maar even afwachten waar je terecht komt. Dat het toch nog voordelen kan hebben om wat ouder te zijn en rimpels te hebben (je zei het zelf komt niet uit mijn mond). Nou hier gebeurt eigenlijk niets spannends het is alleen lekker weer en de heren maken zich klaar om morgenochtend te vertrekken naar Ierland. Maar volgens mij kan je beter in Ghana zitten want ik zie de regenpakjes al voorbij komen. Heb jen iet ontzettend veel moeite om zo vroeg uit je bed te komen, ik zou die blergeit uit de kerk gelijk een prop in zijn mond stoppen. Get a life om om 4!!!! uur 's ochtends te gaan schreeuwen. Je buren zijn ook wel leuk, lekker zo'n muziekje om 5 uur dat doet je veel goed om zo wakker te worden lekker vrolijk deuntje wel fijn dat ze willen dat je je thuis voelt toch?!!
He je hoort binnenkort weer van me. Heel veel plezier kijk uit en geniet er van, want volgens mij is dit een fantastische ervaring die je nooit meer zal vergeten.
Groetjes Willemijn -
21 September 2006 - 19:17
Bas Den Hollander.:
Hoi Rianne fantastisch om dit allemaal mee te maken en ook om te lezen.volgende keer ga ik meehou je taai groet vanje vader. -
21 September 2006 - 19:17
Bas Den Hollander.:
Hoi Rianne fantastisch om dit allemaal mee te maken en ook om te lezen.volgende keer ga ik meehou je taai groet vanje vader. -
22 September 2006 - 14:45
Theo En Gerda:
Hallo Rianne,
Hoera het is gelukt met de foto's.
Leuk om te zien wat je daar allemaal beleeft, gelukkig dus niet alleen poepluiers maar ook wat cultuur zo te zien, hoe vindt je de kunst daar?
Prachtig hoor jullie in die jurken, zijn die voor een speciale gelegenheid?
Wel hopelijk krijg je niet al teveel lichamelijke problemen. veel plezier, wij blijven je site volgen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
